Vá.
Pestin mar.
Hélt á tímabili að það þyrfti að skutla mér upp á bráðamóttöku.
Þegar maginn á mér herptist svo þvílíkt saman að það var eins og það væri að vinda hann upp á þvottapoka. Það var stefnan þar innra með að allt færi út sem allra, allra fyrst. Og eftir að allt var löngu farið út var ennþá veriða ð reyna að koma öllu út. Þó það væri farið.

Missti af tónleikunum.
Missti af að hitta fólk sem ég var búin a hlakka til að hitta.

Vorkenndi sjálfri mér.
Vorkenni sjálfri mér enn.
Því ég er ennþá lasin.

Aumingja, aumgingja ég............